Helminths

Οι ελμινθίες, ή ασθένειες που προκαλούνται από ελμινθίες, είναι από τις πιο συχνές στον άνθρωπο. Σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε τέταρτο άτομο στη γη έχει μολυνθεί με το ένα ή το άλλο ελμίνθιο. Και δεν προκαλεί έκπληξη, γιατί μπορείτε να πάρετε αυτήν τη μόλυνση σχεδόν οπουδήποτε στον κόσμο. Οι γιατροί εξισώνουν την εμφάνιση ελμινθίαση με την εξάπλωση της γρίπης και του ARVI.

Οι γιατροί εκτιμούν την έκταση της μόλυνσης με σκουλήκια στη χώρα μας σε 270 περιπτώσεις ανά 100 χιλιάδες του πληθυσμού, αλλά η πραγματική συχνότητα εμφάνισης, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι πολλές φορές υψηλότερη. Αυτό συμβαίνει επειδή συχνά ένα άτομο δεν παρατηρεί καν ότι ένας απρόσκλητος επισκέπτης έχει εγκατασταθεί στο σώμα του. Εάν τα ελμινθία δεν εκδηλωθούν με κανέναν τρόπο, τότε η ασθένεια δεν θα διαγνωστεί για δεκαετίες.

Τα πάντα για τα ελμίνθια

Παρασιτικά σκουλήκια, ελμινθίες ή σκουλήκια;

Αυτή η τεράστια ομάδα ζωντανών πραγμάτων έχει πολλά ονόματα ταυτόχρονα. Πρώτα απ 'όλα, μιλάμε για παράσιτα, δηλαδή ζωντανούς οργανισμούς που ζουν εις βάρος άλλων. Επιπλέον, μιλάμε για ενδοπαράσιτα που ζουν σε έναν άλλο οργανισμό - στους ιστούς και τα όργανα του. Άλλωστε, μιλάμε για πλάσματα που μοιάζουν με σκουλήκια που είναι ιδανικά προσαρμοσμένα για να ζουν πολύ στο σώμα ενός μολυσμένου ζώου και να αναπαράγονται αποτελεσματικά.

Κατά συνέπεια, τα ελμίνθια είναι παρασιτικά σκουλήκια. Ο όρος «ελμινθές» εισήχθη κάποτε από τον Ιπποκράτη. Μεταξύ των ανθρώπων, αυτά τα άσχημα πλάσματα ονομάζονται επίσης σκουλήκια - από την αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει απλά ένα παρασιτικό σκουλήκι.

Έτσι, εάν μιλάμε για ελμινθούς, δεν θα κάνουμε λάθος και θα τα ονομάσουμε σκουλήκια ή παρασιτικά σκουλήκια. Και όταν μιλάμε για ελμινθίαση, αυτές οι ασθένειες μπορούν επίσης να ονομαστούν «παρασιτικές λοιμώξεις».

Μια ποικιλία ελμινθών στους ανθρώπους

Συνολικά, οι επιστήμονες γνωρίζουν 287 τύπους ελμινθών που μπορούν να παρασιτοποιήσουν τον άνθρωπο. Μόνο 65 είδη έχουν εντοπιστεί στη χώρα μας και μόνο 24 είδη είναι από τα πιο κοινά.

Τα ελμίνθια στον άνθρωπο ζουν σε όλο το σώμα και κάθε είδος έχει τις δικές του προτιμήσεις.

Βασικά, τα σκουλήκια προτιμούν το γαστρεντερικό σωλήνα και κυρίως το λεπτό έντερο, όπου μπορείτε να βρείτε ασκάρι, καρφίτσα, τρεις τύπους ταινιών, σκουλήκι ευρείας ζώνης, αγκυλόστομα κ. λπ. Το Vlasoglav καταλαμβάνει μόνο του το παχύ έντερο.

Στο συκώτι, πιο συγκεκριμένα στους χολικούς αγωγούς του, καθώς και στη χοληδόχο κύστη, βδέλλες, οπίσθιες κλπ. Το Trichinella επηρεάζει τους μύες. Το ενήλικο χοιρινό φιλμ ζει στο λεπτό έντερο και οι προνύμφες του (cysticercus) βρίσκονται στα μάτια και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Τα σχιστόσωμα (ελμινθές από τους τροπικούς κύκλους) προτιμούν τις φλέβες του γαστρεντερικού σωλήνα και του ουρογεννητικού συστήματος.

Η Φιλάρια είναι γενικά πανταχού παρούσα - βρίσκονται στο λεμφικό σύστημα και στις κλειστές κοιλότητες του σώματος - στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο, στον περικαρδιακό σάκο και οι προνύμφες τους βρίσκονται κυρίως στο αίμα ή στο δέρμα.

Τύποι ελμινθών που ζουν στον άνθρωπο

Τα Helminths, τα είδη των οποίων είναι τα πιο ενδιαφέροντα για τους γιατρούς, χωρίζονται σε δύο βασικούς τύπους: επίπεδες και στρογγυλές (νηματώδεις). Η ταξινόμηση βασίζεται στη διατομή του σώματος του σκουληκιού: σε στρογγυλή σκουλήκια έχει σχήμα κύκλου και σε επίπεδα σκουλήκια ισιώνεται προς την κατεύθυνση από την υπό όρους επιστροφή στην κοιλιακή υπό όρους. Τα επίπεδη σκουλήκια χωρίζονται περαιτέρω σε δύο κατηγορίες: βδέλλες (τριμήματα) και ταινίες (κεστοί).

• Νηματώδεις. Τα περισσότερα νηματώδη είναι κάτοικοι του ανθρώπινου εντέρου. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει σκουλήκια, σκουλήκια, Trichinella, whipworms κ. λπ. , τα οποία διαφέρουν σε μεγάλο μέγεθος - από μερικά χιλιοστά έως 1, 5 μέτρα. Όλοι έχουν τα δικά τους καλά αναπτυγμένα πεπτικά συστήματα. Οι νηματώδεις έχουν άνδρες και γυναίκες. Σε ενήλικες δεν είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσουμε: τα θηλυκά είναι συνήθως διπλάσια, και επιπλέον, στα αρσενικά η «ουρά» στρέφεται προς την «κοιλιά».
• Τρεματοειδείς. Το σώμα των τριματοειδών έχει παρόμοιο σχήμα με ένα φύλλο ή ένα νυστέρι, και σε μέγεθος δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλα ελμίνθια: αυτά είναι μικρά σκουλήκια, από μερικά χιλιοστά έως 3, 55, 5 εκατοστά μήκος. Σε αντίθεση με τα σκουλήκια, τα τριμήματα έχουν ένα ζευγάρι βεντούζες στο στόμα και στην κοιλιά τους. Το πεπτικό σας σύστημα είναι ακόμη στα σπάργανα. Ένα σημαντικό μέρος των ειδών αυτής της ομάδας είναι οι ερμαφρόδιτες, δηλαδή συνδυάζουν τα χαρακτηριστικά και των δύο φύλων. Η εξαίρεση είναι τα σχιστόσωμα, τα οποία έχουν τόσο άνδρες όσο και γυναίκες.
• Εσθονία. Οι κωδικοί είναι σκουλήκια που είναι μια μακριά κορδέλα που χωρίζεται σε μικρά τμήματα με κεφαλή με άγκιστρα και βεντούζες στο ένα άκρο. Αυτά τα σκουλήκια ζουν αποκλειστικά στο λεπτό έντερο - ολόκληρο το σώμα τους δεν ταιριάζει σε κανένα άλλο όργανο. Και αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, διότι το μήκος των ταινιών μπορεί να φτάσει τα 10-11 μέτρα. Δεν χρειάζονται καθόλου πεπτικό σύστημα καθώς παίρνουν όλα όσα χρειάζονται από την τροφή που τρώει ένα άτομο. Όλες οι ταινίες είναι ερμαφρόδιτες.

Ο οργανισμός στον οποίο ζουν τα ελμίνθια στο στάδιο της προνύμφης ονομάζεται ενδιάμεσος ξενιστής (μπορεί να είναι ζώα, ψάρια, μαλάκια και φυσικά άνθρωποι) και ο φορέας των μορφών ενηλίκων ονομάζεται ο τελικός ξενιστής.

Ανάλογα με το εάν ένα συγκεκριμένο είδος σκουληκιού έχει φτάσει σε ένα στάδιο ανάπτυξης στο σώμα ενός ενδιάμεσου ξενιστή, μιλά επίσης για τη βιο- και τη γεωελμινθίαση.

• Οι Geohelminths δεν έχουν τέτοια σκηνή. Τα αυγά των σκουληκιών πέφτουν στο έδαφος, όπου περιμένουν μέχρι, σύμφωνα με τη θέληση της μοίρας, να μεταφερθούν στο σώμα του μελλοντικού ιδιοκτήτη. Το Geohelminths περιλαμβάνει whipworms, roundworms, hookworms κ. λπ.
• Το Biohelminths βρίσκεται σε τέτοιο στάδιο και μπορεί να υπάρχουν πολλοί κεντρικοί υπολογιστές. Παραδείγματα είναι το Trichinella, οι ταινίες, τα σχιστόσωμα, όλα τα επίπεδα σκουλήκια κ. λπ.

Μερικοί επιστήμονες διαφοροποιούν τώρα μια τρίτη ομάδα σκουληκιών με βάση τον μηχανισμό μετάδοσης - μεταδοτικά ελμίνθια, τα οποία περιλαμβάνουν καρφίτσες (geohelminths) και νάνοι ταινίες (biohelminths). Αυτά τα παράσιτα εξαπλώνονται μέσω επαφής με μολυσμένο άτομο.

Επιπλέον, ανάλογα με το ποιοι οικοδεσπότες παίζουν βασικό ρόλο στη ζωή των ελμινθών, οι ανθρωπογενείς και οι ζωονόσοι είναι απομονωμένοι.

• Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει την ελμινθίαση, στην οποία ένα άτομο είναι υποχρεωτικό στάδιο στον κύκλο ζωής του: ασκαρίαση, εντεροβίαση, κ. λπ.
• Οι ζωονόσοι περιλαμβάνουν ελμινθάσες, ο αιτιολογικός παράγοντας των οποίων μπορεί να υπάρχει επιτυχώς χωρίς άτομο, αλλά ταυτόχρονα το είδος μας είναι επίσης ευαίσθητο σε αυτά, και εάν εμφανιστεί μια λοίμωξη, τα σκουλήκια δεν διαταράσσουν τη ζωή και την ευημερία. Σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνονται οιστορχίαση, διφυλοβοθριασία κ. λπ.

Πώς συμβαίνει μια μόλυνση ελμινθών;

Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι μολύνονται με σκουλήκια, για να μιλήσουν προφορικά, δηλαδή, καταπιώντας αυγά ελμινθίου. Το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα είναι οι σκουλήκια, τα αυγά από τα οποία ένα παιδί μπορεί να παραλάβει σε μια άμμο (μια επαφή με το νοικοκυριό για την εξάπλωση της λοίμωξης). Η τροφή (μέσω φαγητού) είναι χαρακτηριστική των σκουληκιών - μέσω μολυσμένων λαχανικών ή φρούτων και τρεμοδίων που εισέρχονται στο σώμα όταν τρώνε μολυσμένα, αλλά κακώς θερμικά επεξεργασμένα θαλασσινά ή κρέας κ. λπ.

Ωστόσο, η τροφή δεν είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μολύνονται τα ελμίνθια. Η εισπνοή σκόνης μπορεί να προκαλέσει την είσοδο των αυγών στο ανθρώπινο σώμα. Τα αγκίστρια και τα σχιστόσωμα εισέρχονται στο σώμα μέσω του δέρματος - και ονομάζονται μεταδοτικά σκουλήκια και η οδός μόλυνσης είναι διαδερμική. Και δεδομένου ότι το σχιστόσωμα μπορεί να καταποθεί ενώ κολυμπά σε μια λίμνη, αυτή η οδός μόλυνσης ονομάζεται επίσης υδρόβια.

Το νηματοειδές φυτό ζει στις τροπικές περιοχές, είναι επίσης τα ιουστερικά που εξαπλώνονται με τη βοήθεια ενός δαγκώματος κουνουπιών. Και αυτή είναι μια οδός λοίμωξης.

Η μόλυνση από ελμινθία μπορεί επίσης να συμβεί μέσω της επαφής με ζώα - μολυσμένες γάτες και σκύλους. Συνήθως οι άνθρωποι παίρνουν σκουλήκια (Toxocar κ. λπ. ) και ταινίες από ζώα. Τα κατοικίδια μεταφέρουν αυγά ελμινθών μέσω της γούνας τους όταν γλείφουν. Ένα άτομο που έχει χάσει ένα τέτοιο ζώο και δεν πλένει αμέσως τα χέρια του στη συνέχεια κινδυνεύει να μολυνθεί στο στόμα. Μια άλλη επιλογή για την προσβολή από σκουλήκια είναι να καθαρίσετε το κουτί απορριμμάτων χωρίς γάντια.

Πώς επηρεάζουν τα ελμινθών το σώμα;

Μηχανικό σοκ

Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει όλες τις ενέργειες των ελμινθών που παραβιάζουν την ακεραιότητα των ιστών του ξενιστή. Ενήλικα ελάσματα με γάντζους και βεντούζες, για παράδειγμα, στερεώνονται με τη βοήθειά τους και βλάπτουν το γαστρεντερικό βλεννογόνο κατά τη διαδικασία. Ως αποτέλεσμα, στην περιοχή του εντοπισμού του σκουλήκι, αναπτύσσεται η διάβρωση των ιστών, σχηματίζονται έλκη και διαταράσσονται οι διατροφικές διαδικασίες της βλεννογόνου μεμβράνης, γεγονός που μπορεί ακόμη και να οδηγήσει στο θάνατό του (νέκρωση).

Οι λεγόμενες περιπλανώμενες προνύμφες που κινούνται μέσω του σώματος μπορούν επίσης να προκαλέσουν αιμορραγία και φλεγμονή στις κατεστραμμένες περιοχές - αυτό καθιστά ευκολότερο για αυτούς να διεισδύσουν βαθύτερα στον ιστό. Και τα ελμινθία στα έντερα προκαλούν συχνά την σκωληκοειδίτιδα, την εντερική απόφραξη και ακόμη και τη ρήξη του.

Τελικά, ο κύστης, ο οποίος εισέβαλε στον εγκέφαλο και αναπτύσσεται ενεργά εκεί, συμπιέζει τους ιστούς, οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν σε θάνατο ενός ατόμου.

Υποσιτισμός υποδοχής

Πρώτον, οι ίδιοι τα ελμίνθια «κλέβουν» τον οικοδεσπότη τους καταναλώνοντας τα τρόφιμα που έτρωγαν. Δεύτερον, ορισμένα ανθρώπινα ελμίνθια τρέφονται με αίμα - αγκυλόστομα και μαστιχοσκώληκες, ή καταναλώνουν τις απαραίτητες ουσίες για αιματοποίηση. Επομένως, στο πλαίσιο της παρασιτικής λοίμωξης, μπορεί να αναπτυχθεί αναιμία.

Στην περίπτωση παρατεταμένης χρόνιας λοίμωξης με ελμινθές, που απορροφούν μεταβολικά πολύτιμα θρεπτικά συστατικά, διαγιγνώσκεται ανεπάρκεια πρωτεϊνών-θερμίδων.

Δηλητηρίαση του ανθρώπινου σώματος με δηλητήρια ελμίνθου

Τα μεταβολικά προϊόντα του μαστιγίου και της ταινίας καταστρέφουν τα ερυθροκύτταρα, οι εκκρίσεις Ascaris προκαλούν τριχοειδή επέκταση και, ως αποτέλεσμα, αιμορραγία.

Μερικά παρασιτικά σκουλήκια ενέχουν αυξημένο κίνδυνο μετά το θάνατο και απελευθερώνουν ουσίες με νεκρωτικές και αιμοτοξικές ιδιότητες.

Αλλεργία στις πρωτεΐνες ελμινθών

Τα Helminths είναι ξένα για εμάς, έτσι το σώμα μας αντιλαμβάνεται πολλές πρωτεΐνες που εκκρίνονται από αυτές (στη διαδικασία ζωτικής δραστηριότητας ή μετά το θάνατο) ως δυνητικό κίνδυνο και μπορεί να τις θεωρήσει ως αντιγόνα. Κατά την ευαισθητοποίηση σε αυτά τα αντιγόνα, σχηματίζονται αντισώματα - ανοσοσφαιρίνες IgE και IgG-4. Κατά την επαφή με ιστιοκύτταρα, βασεόφιλα και ηωσινόφιλα, αυτά τα αντισώματα προκαλούν την καταστροφή τους. Ταυτόχρονα, απελευθερώνονται ουσίες που προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις (μεσολαβητές αλλεργίας) - ισταμίνη, σεροτονίνη, ηπαρίνη κ. λπ.

Καταστολή της άμυνας του σώματος

Η αρνητική επίδραση των ελμινθών στο σώμα μπορεί να είναι έμμεση. Οι ταινίες που βρίσκονται στο λεπτό έντερο, όπως προαναφέρθηκε, μπορούν να προκαλέσουν μείωση του οξέος του στομάχουΚαι αυτό μειώνει σημαντικά την προστασία από τη διείσδυση παθογόνων βακτηρίων στο σώμα.

Πολλά ελμίνθια έχουν ανοσοκατασταλτικές ικανότητες, δηλαδή καταστέλλουν τις άμυνες του σώματος και έτσι εξασφαλίζουν μια άνετη ζωή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πρόκειται για μια εξελικτική προσαρμογή που αποκτούν κατά τη διάρκεια της προσαρμογής τους σε ένα στενά περιορισμένο εύρος κεντρικών υπολογιστών. Ωστόσο, η καταστολή του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος οδηγεί σε αυξημένη ευαισθησία σε άλλες λοιμώξεις και ασθένειες.

Κίνδυνοι καρκίνου

Μερικές χρόνιες ελμινθίαση αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα καρκίνου. Τα παράσιτα καταστρέφουν ιστούς και όργανα κατά τη διάρκεια της ζωτικής τους δραστηριότητας και έτσι προκαλούν την ανάπτυξη κακοήθων όγκων σε αυτό το σημείο. Ο καρκίνος αναπτύσσεται συχνά στο πλαίσιο της οιστοκρίασης, της σχιστοσωμίας, της κλονορχίας, κ. λπ.

Φάσεις της πορείας της ελμινθίαση

Ποια είναι τα σημάδια της ελμινθίαση; Μετά την είσοδο των σκουληκιών στο σώμα, τα συμπτώματα της λοίμωξης εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου

Υπάρχουν 4 κύριες φάσεις κατά τη διάρκεια της ελμινθίαση:

• Οξεία (πρώιμη) φάση ελμινθίαση. Σε αυτό το στάδιο, ο αιτιολογικός παράγοντας της λοίμωξης διεισδύει στο ανθρώπινο σώμα, γεγονός που οδηγεί σε ευαισθητοποίηση του σώματος στις πρωτεΐνες του ελμινθίου. Τα πρώτα συμπτώματα των ελμινθών εμφανίζονται 2-4 εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Συνήθως κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αναπτύσσονται αλλεργικές αντιδράσεις - φαγούρα, επιπεφυκίτιδα, βήχας, πρησμένοι λεμφαδένες, φλεγμονώδεις διεργασίες στις αρθρώσεις, αναλύσεις δείχνουν αυξημένη συγκέντρωση ηωσινόφιλων κ. λπ.
• Λανθάνουσα (λανθάνουσα) φάση. Σε αυτό το στάδιο, η ελμινθία εξελίσσεται σε κατάσταση ενηλίκων και τελικά καθορίζεται με μόνιμο τόπο κατοικίας, μετά την οποία η ελμινθίαση μετακινείται σε χρόνιο στάδιο.
• Χρόνια (αργά) φάση. Σε αυτό το στάδιο, τα ενήλικα ελμίνθια αναπαράγουν ενεργά, παράγοντας δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες αυγά και προνύμφες, τα οποία εισέρχονται στο εξωτερικό περιβάλλον ή εξαπλώνονται σε άλλα όργανα του σώματος. Τα ελμινθία στα παιδιά μπορούν να προκαλέσουν μυϊκούς σπασμούς, επιληπτικές κρίσεις - επιληπτικές, υστερικές κ. λπ. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν πολλά ελμινθία, τα συμπτώματα των οποίων είναι πολύ χαρακτηριστικά, αλλά πρέπει επίσης να ελεγχθούν με μια σειρά δοκιμών.
• Φάση εξόδου. Αυτός ο όρος σημαίνει είτε την πλήρη ανάρρωση του ασθενούς είτε την αναπηρία του στο πλαίσιο επιπλοκών της ελμινθίαση. Σε αυτά περιλαμβάνονται κακοήθεις όγκοι στην οιστοκρίαση και τη σχιστοσωμίαση, κίρρωση του ήπατος κ. λπ.

Helminths: συμπτώματα λοίμωξης

Το πώς μια εισβολή ελμινθών (η εισβολή των ελμινθών στο σώμα του) επηρεάζει το ανθρώπινο σώμα καθορίζεται από πολλούς παράγοντες: τη μέθοδο διείσδυσης, την έκταση της μόλυνσης, τη διάρκεια της νόσου και τη διάρκεια ζωής του ελμίνθου, τις ιδιότητες της διατροφικής της και τον κύκλο ανάπτυξης.

Γενικά, οι γιατροί διακρίνουν τα ακόλουθα συμπτώματα λοίμωξης από ελμινθικό, παρουσία των οποίων θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό και να υποβληθείτε σε εξέταση:

• περιοδική συχνή ναυτία και έμετο, κοιλιακό άλγος.
• συχνές αλλεργίες
• Αϋπνία, χρόνια κόπωση, ευερεθιστότητα
• Κνησμός στην πρωκτική περιοχή
• συχνές λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος
• χρόνιες γαστρεντερικές παθήσεις, δυσβολία
• Συμπτώματα χρόνιας δηλητηρίασης του σώματος: συχνές κρυολογήματα, μπλε κύκλοι κάτω από τα μάτια, ωχρότητα, διευρυμένοι λεμφαδένες.
• Vulvovaginitis;
• αυξημένο επίπεδο ηωσινοφίλων στα αποτελέσματα μιας εξέτασης αίματος.
• καθυστερημένη ανάπτυξη και βάρος.

Ανακύπτει το ερώτημα: εάν τα ελμίνθια έχουν εγκατασταθεί στο σώμα, τα συμπτώματα μιας λοίμωξης γίνονται άμεσα εμφανή ή μόνο μετά από λίγο; Υπάρχουν ελμινθές που είναι δύσκολο να εντοπιστούν, σημάδια λοίμωξης; Οι γιατροί επισημαίνουν ότι με μια μη έντονη εισβολή, τα πρώτα συμπτώματα της ελμινθίαση μπορεί να εμφανιστούν σε έναν ή δύο μήνες και μετά από μερικά χρόνια. Δηλαδή, δεν υπάρχουν ορατά σημάδια μόλυνσης από ελμίνθους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Εκδηλώσεις μόλυνσης ελμινθών στα παιδιά

Τα ελμινθία είναι πιο συχνά στα παιδιά από τους ενήλικες. Αυτό εξηγείται από την έλλειψη δεξιοτήτων υγιεινής, καθώς και από τη στενή επαφή με το περιβάλλον, το οποίο μπορεί να αποτελέσει πηγή αυγών ελμινθών. Ένα τέτοιο περιβάλλον μπορεί να είναι μια άμμος σε παιδική χαρά, κρεβάτια σε ντάκα της γιαγιάς, παιχνίδια κάποιου άλλου που παίζεται από ένα μολυσμένο παιδί κ. λπ.

Τι ασθένειες καταγράφονται συχνότερα όταν τα παιδιά μολύνονται με εντερικά νηματώδη:

• δυσλειτουργία του γαστρεντερικού σωλήνα - 75% των παιδιών.
• αλλεργικές αντιδράσεις - 71%
• Διαταραχές ύπνου - 54%
• Διαταραχές της όρεξης - 44%
• Κοιλιακός πόνος - 40%
• Κνησμός στην πρωκτική περιοχή - 36%.

Λιγότερο συχνά, τα παιδιά στο πλαίσιο της μόλυνσης με ελμινθούς ανέπτυξαν ανοσολογικές διαταραχές (19%) και βρουξισμό, δηλαδή λείανση δοντιών (16%). Είναι παράδοξο, αλλά αυτά τα δύο συμπτώματα θεωρούνται γενικά σημάδια ελμινθών από τον πληθυσμό.

Διάγνωση της ελμινθίαση

Ποιες είναι οι δοκιμές για τα ελμινθιά;

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ανάλυση ελμίνθου από μόνη της δεν είναι αρκετή. Καμία από τις υπάρχουσες μεθόδους ανίχνευσης παρασιτικών σκουληκιών δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για μια οριστική διάγνωση. Σύμφωνα με τους γιατρούς, σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα θετικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι μόνο 8-10. Ώρες που πρέπει να επιτευχθούν! Μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό: τα θηλυκά γεννούν αυγά σε διαφορετικά διαστήματα που δεν συμπίπτουν με τους χρόνους δειγματοληψίας, δείγματα βιοϋλικών αποδείχθηκαν κενά επειδή είχαν ληφθεί από λάθος μέρος, η ασθένεια ήταν σε μια τέτοια φάση που ήταν σχεδόν αδύνατο λόγω των επιλεγμένων μεθόδων κ. λπ.

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι ανάλυσης για τα ελμίνθια είναι η εξέταση των περιττωμάτων για τα αυγά ελμινθών, η περιπρωκτική απόξεση, η ανάλυση των δωδεκαδακτυλικών περιεχομένων, η ανάλυση βιοϋλικών από τους πνεύμονες του ασθενούς, η εξέταση αίματος για τα ελμίνθια κ. λπ.

Λιγότερο συχνά, χρειάζονται ούρα για τη διάγνωση (σχιστοσωμίαση του ουρογεννητικού συστήματος, εντεροβίαση), διεξάγεται μελέτη για τα ελάσματα των μυών του ασθενούς (τριχίνωση) με δείγμα υλικού μέσω μεθόδου βιοψίας.

Πώς δοκιμάζονται τα κόπρανα για αυγά ελμινθών;

Για την ανάλυση των ελμινθών, αρκούν 50 γραμμάρια περιττωμάτων του ασθενούς (δηλαδή περίπου 1 κουταλιά της σούπας). Σήμερα στο φαρμακείο μπορείτε να αγοράσετε ένα ειδικό καθαρό δοχείο για δοκιμές, στο οποίο πρέπει να συλλέξετε περιττώματα για τα αυγά ελμινθών. Είναι προτιμότερο να δώσετε το δείγμα στο εργαστήριο την ίδια ημέρα (στην περίπτωση της στυφυλοείδωσης και της αγκυλοστομίας - το αργότερο 4 ώρες μετά τη συλλογή). Εάν είναι απαραίτητο, μπορείτε να αποθηκεύσετε ένα δείγμα σκαμνιού για ελμίνθους για όχι περισσότερο από μια ημέρα σε θερμοκρασία 0-4 ° C, η κατάψυξη είναι απολύτως αδύνατη. Κατ 'αρχήν, είναι δυνατή η χρήση ειδικών συντηρητικών που επιτρέπουν την αποθήκευση δειγμάτων για αρκετούς μήνες.

Περιανικές κατσαρίδες - ανάλυση για ελμινθικά αυγά

Η περιπρωκτική απόξεση χρησιμοποιείται για τη διάγνωση της ελμινθίασης όπως εντεροβίαση, τενίαση, τενιαρινασία, κ. λπ. Σε αντίθεση με την ανάλυση των κοπράνων για τα ελμίνθια, το υλικό απόξεσης συλλέγεται από το δέρμα γύρω από τον πρωκτό με ένα βαμβάκι, ξύλινη σπάτουλα, γυάλινο ραβδί ή κολλητική ταινία. Η διαδικασία συλλογής υλικού για την ανάλυση των αυγών ελμινθών πραγματοποιείται νωρίς το πρωί και ο ασθενής δεν πρέπει να πλένει το βράδυ ή το πρωί.

Ένα σημαντικό σημείο: ακόμη και η επαναλαμβανόμενη ανάλυση για ελμίνθους με αυτόν τον τρόπο δεν εγγυάται την αξιοπιστία του αποτελέσματος στην εντεροβίαση. Τα θηλυκά pinworms γεννούν αυγά σε τακτική βάση, και αν δεν πιάσετε τη «σωστή στιγμή», μπορείτε να είστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν αυγά - δεν υπάρχουν σκουλήκια.

Ανάλυση του περιεχομένου του δωδεκαδακτύλου (χολή)

Η χολή αφαιρείται με έναν κενό ρινογαστρικό σωλήνα. Δεδομένου ότι αυτή η μέθοδος είναι επεμβατική (σε αντίθεση με μεθόδους όπως τα κόπρανα για τα αυγά ελμίνθου, τη συλλογή ούρων και το περιπρωκτικό ξύσιμο), συνταγογραφείται μόνο εάν υπάρχει αυστηρή ένδειξη και υπάρχει δικαιολογημένη υποψία για μια συγκεκριμένη ελμινθίαση. Η χολή εξετάζεται για προνύμφες ισχυρού φλοιού και αγκυλοστοιχείου, και μεμονωμένα τμήματα της χολής εξετάζονται επίσης για την παρουσία αυγών ελμινθών που ζουν στο πάγκρεας και στους αγωγούς του ήπατος.

Εξέταση αίματος για ελμίνθους

Εκτός από τις μεθόδους που αναφέρονται παραπάνω, υπάρχουν επίσης οι λεγόμενες ορολογικές μέθοδοι για τη διάγνωση της ελμινθίαση. Σε αυτήν την περίπτωση, γίνεται εξέταση αίματος για ελμίνθους, πιο συγκεκριμένα για αντισώματα σε αυτά.

Η πιο σημαντική ορολογική μέθοδος σήμερα είναι η ενζυμική ανοσοπροσροφητική ανάλυση (ELISA), η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλή ειδικότητα και την υψηλότερη ευαισθησία (90%) μεταξύ όλων των άλλων μεθόδων. Τούτου λεχθέντος, μπορείτε σχεδόν να προσδιορίσετε με ποιον τύπο ελμινθών έχει μολυνθεί ένα άτομο και μπορείτε να τα εντοπίσετε, ακόμη και αν υπάρχουν πολύ λίγα από αυτά. Η αξιοπιστία ELISA είναι 60%. Το ELISA είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ανίχνευση της λεγόμενης ελμινθίαση ιστών, στην οποία τα σκουλήκια παρασιτίζουν στα όργανα και τους ιστούς του ασθενούς (τριχίνωση, τοξακίαση).

Οργανολογικές μέθοδοι διάγνωσης ελμινθών

Με τις παραπάνω μεθόδους εργαστηριακής διάγνωσης, συμπεριλαμβανομένων των μεθόδων ανοσολογικής ανάλυσης, είναι πολύ πιθανό να ανιχνευθούν ελμινθές. Μερικά παρασιτικά σκουλήκια έχουν μια σφιχτή κάψουλα που είναι ανθεκτική στις εξωτερικές επιδράσεις. Μπορούν επίσης να κρυφτούν σε ιστούς που προστατεύονται σε κάποιο βαθμό από φλεγμονώδεις αντιδράσεις στο σώμα - όπως ο νωτιαίος μυελός. Ορισμένοι τύποι σκουληκιών έχουν τα δικά τους προστατευτικά μέσα - αντι-ένζυμα. Αυτά τα σκουλήκια, τα οποία μπορούν να αναπαραχθούν σεξουαλικά, ανταλλάσσουν γενετικές πληροφορίες. Δεδομένης της ταχύτητας αναπαραγωγής και ανανέωσης των γενεών τους, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου τέτοια ελμίνθια γίνονται λιγότερο ευαίσθητα σε μέσα ανίχνευσης και θεραπείας παρασιτικών λοιμώξεων.

Εάν η ανάλυση των περιττωμάτων στα ελμίνθους, στο αίμα και σε άλλες μεθόδους δεν έδειξε κανένα αποτέλεσμα, τότε σε αυτήν την περίπτωση, χρησιμοποιώντας τις μεθόδους των οργάνων διάγνωσης - ακτινογραφία, υπερηχογράφημα, υπολογιστική τομογραφία κ. λπ. - ιστούς του ήπατος και μπορεί τέτοια παράσιτα . ανιχνεύθηκε σπλήνα, διεύρυνση των λεμφαδένων στο τελευταίο, τελικά σε ορισμένες περιπτώσεις - εχινόκοκκος, μεγάλες συσσωρεύσεις εντερικών σκουληκιών - μπορείτε να δείτε τα παράσιτα μόνοι σας.

Θεραπεία της ελμινθίαση

Η παραδοσιακή ιατρική ανακάλυψε μέσω δοκιμής και σφάλματος διάφορα φυτά με ανθελμινθικές ιδιότητες: ασπένια, κολοκύθα, χαμομήλι, ήσυχο, φτέρη σκουληκιών κ. λπ.

• Κουρουβιτίνη (σπόροι κολοκύθας)
• Ετησίως αρτεμισινίνη wormwood);
• Ασκαριδόλη (αμβροσία);
• Santonin (citrine wormwood);
• Θυμόλη (θυμάρι);
• Pelletierin (ρίζα ροδιού);
• Carvacrol (ρίγανη, θυμάρι, περγαμόντο);
• Διοσπιρόλη (λωτός);
• Αρεκολίνη (arec palm);
• Πυρεθρίνες (Δαλματικό χαμομήλι);
• Tremulacin (aspen);
• Νικοτίνη (καπνός) και το ισομερές της αναβαζίνης (καπνός και άφυλλο στάβλο)
• Εμετίνη (εμετική ρίζα).

Και σήμερα, ένα σημαντικό ποσοστό των ανθελμινθίων περιέχει τα ίδια δραστικά συστατικά που κάποτε έδιναν αφέψημα και βάμματα το ανθελμινθικό αποτέλεσμα.

Συμπεράσματα

• Η ελμινθίαση είναι μία από τις πιο συχνές ασθένειες στον κόσμο. Όλοι γύρω τους έχουν πιθανότητα 100% να μολυνθούν άνθρωποι και ζώα με ελμίνθους.
• Ωστόσο, εάν ο αριθμός των ατόμων στο σώμα είναι μικρός και το ίδιο το σώμα είναι γενικά υγιές, τότε η ασθένεια μπορεί να είναι ασυμπτωματική για πολλά χρόνια χωρίς να εκδηλώνεται με οποιονδήποτε τρόπο.
• Ακόμη και μια τακτική ιατρική εξέταση κάθε 3 χρόνια ή ένα ετήσιο τεστ δεν εγγυάται ότι ένα άτομο δεν έχει πραγματικά ελμίνθια.
• Τα σημάδια των σκουληκιών στο σώμα μπορεί να μοιάζουν πολύ με συμπτώματα άλλων ασθενειών. Επομένως, εάν για οποιονδήποτε λόγο, για οποιονδήποτε λόγο, η θεραπεία της νόσου του εντέρου και άλλων παρόμοιων παθήσεων δεν βοηθά, τότε αξίζει να εξεταστεί ο έλεγχος για ελμινθές.
• Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας ανάλυσης για τα ελμινθία, η διάγνωση της ελμινθίαση δεν γίνεται, καθώς και τα ψευδώς θετικά και τα ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα είναι πιθανά. Δεν πρέπει να προσπαθήσετε να υποβληθείτε σε τυχαία αυτοεξέταση - είναι καλύτερα να επισκεφθείτε έναν γιατρό: βάσει του συνόλου των συμπτωμάτων, των διατροφικών δεδομένων και των ημερομηνιών ταξιδιού, θα επιλέξει εξετάσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιορίσουν ακριβώς εάν ένα άτομο είναι επηρεάζεται από ελμίνθους ή ελμινθούς Όχι.
• Δεν μπορείτε να συνταγογραφήσετε χάπια μόνοι σας. Ένα φάρμακο για σκουλήκια μπορεί να έχει αντενδείξεις για έναν συγκεκριμένο ασθενή και, εάν χρησιμοποιηθεί λανθασμένα, να προκαλέσει σοβαρή βλάβη.